Begin aan een spannende en gewelddadige reis door het Engelse platteland met Atomfall, het nieuwste overlevingsspel van de makers van Sniper Elite, Rebellion. Onlangs kreeg ik de kans om in het spel te duiken tijdens een hands-on sessie in een pub in Noord-Londen, en ik was gefascineerd door zijn open missieontwerp en spookachtige sfeer. Mijn ervaring nam een wilde wending toen ik besloot om chaos te ontketenen, iedereen aan te vallen in zicht, inclusief een onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat me delen waarom dit spel zo'n sterke indruk heeft achtergelaten.
In Atomfall kan elke NPC, van de laagste grom tot de meest cruciale quest-gever, worden gedood. Toen ik aan de demo begon, wilde ik deze functie testen. Mijn aanpak was verre van subtiel; Binnen enkele minuten na het verkennen van de digitale cumbria heeft ik een tripwire -alarm geactiveerd, waardoor ik drie gewaarschuwde bewakers had gedwongen met behulp van de botte kracht van een cricketwatte, die al snel mijn favoriete wapen werd, gedoopt in bloed.
Later verwierf ik een boog en pijl, die ik gretig heb uitgerust, die mijn liefde voor boogschieten in games bevredigde. Dit stelde me in staat om vijanden te betrekken op zowel lange als korte afstand, waardoor mijn cricket-bat een broodnodige pauze kreeg. Terwijl ik onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een knipoog naar de folk horror -elementen van het spel die de gesegmenteerde wereld van atomfall doordringen, verdeeld in meerdere "open zones". Deze griezelige setting voedde mijn nieuwsgierigheid naar de mysterieuze gebeurtenissen die ertoe hebben geleid dat deze eens-slaperige hoek van Engeland bestraald werd.
Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn nieuwe boog, en terwijl ik ze neerhaalde, kon ik het niet helpen, maar voelde ik me als Robin Hood. De boog voelde zich bevredigend om te gebruiken, maar wat me meer intrigeerde, was het innovatieve Stamina -systeem van Atomfall. In plaats van een traditionele uitputtende lat, gebruikt het spel een hartslagmeter die toeneemt met fysiek veeleisende acties. Sprinten kan bijvoorbeeld uw hartslag duwen over 140 bpm, wat uw doel en nauwkeurigheid beïnvloedt. Ik ontdekte later een handleiding van de Bow Mastery Skill die de impact van een hoge hartslag op het tekenen van de Bowstring beperkte, hoewel de vaardigheidsboom eenvoudig leek, bood het voldoende flexibiliteit om de vaardigheden van je personage aan te passen aan je favoriete speelstijl, of het nu stealth of gevechten is.
Atomfall screenshots
13 afbeeldingen 
Omdat mijn enige opmerkelijke prestatie een spoor van dode druïden was, zocht ik een duidelijker doel. Na een briefje waagde ik me richting Casterfall Woods om een kruidkundige te vinden genaamd Moeder Jago in de buurt van een oude mijn. Onderweg merkte ik hints van een groter verhaal op, zoals een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale, die wijst op de afdaling van Groot-Brittannië naar post-apocalyps, en een enge telefoongesprek waarschuwde me om uit het bos te blijven.
De omgeving was rijk aan verhaalelementen, zoals een oud botenhuis opgetuigd met een alarm en een heuvel met schedels, wat bijdroeg aan de verontrustende sfeer van Atomfall. Hoewel vergelijkingen met fallout gebruikelijk zijn, vond ik de toon en het ontwerp van de game meer denken aan stalker en het vervolg. De game moedigde grondige verkenning aan, net als klassieke point-and-click-avonturen, toen ik moeder Jago ontmoette, die leek op Angela Lansbury als ze zwarte magische aromatherapie had omarmd. Ondanks mijn inspanningen om informatie te extraheren, lieten haar vage antwoorden me op zoek naar aanwijzingen. Uiteindelijk bood ze waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, dat werd gehouden door de Druids in hun versterkte kasteel.
Het freeform -ontwerp van Atomfall stelde me in staat om het kasteel vanuit elke hoek te benaderen. Ik koos voor een zijaanval en ontmoette een druïde patrouille in de buurt van een verlaten benzinestation. De daaropvolgende strijd was chaotisch maar leuk, hoewel de vijandelijke AI reactiever zou kunnen zijn. Na het omgaan met de patrouille liep ik het kasteel in en vond ik een gesloten hut met een briefje dat duidt op verre toetsen. Atomfall schuwt objectieve markers, waarbij spelers nodig zijn om de aandachtspunten op hun kaart handmatig te markeren. Ik koos ervoor om de sleutels niet onmiddellijk na te streven, ik ging de centrale keep in, alleen om meer druïden te vinden om te sturen, maar geen teken van het boek. Het missieontwerp van de game is opzettelijk stomp uitdagende spelers om te verkennen en te denken als detectives.
Na de kaartcoördinaten naar het zuidoosten kwam ik een gifplantmonster tegen dat dodelijk bleek. Na een paar mislukte pogingen gebruikte ik mijn Skyrim-Honed Bunny-hopping-vaardigheden om het te omzeilen en de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen. Terugkerend naar de hut, vond ik een Perk -punt en munitie, maar geen boek. Gefrustreerd waagde ik me dieper in het kasteel, doodde de Hogepriesteres en haar volgers en ontdekte nieuwe items en questlines, maar toch geen boek.
Xbox Games -serie Leerlijst
Xbox Games -serie Leerlijst
Nadat mijn sessie was afgelopen, hoorde ik dat het boek altijd in het kasteel was, op een tafel die ik over het hoofd had gezien. Ik geloofde dat het boek een list was, keerde ik terug naar moeder Jago en doodde in mijn verwarring en afdaling naar geweld haar. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept dat had kunnen helpen tegen het gifmonster, de informatie die ze had beloofd in ruil voor het boek.
De ontwikkelaars van Atomfall bij Rebellion schatten een speeltijd van 25 uur, met gevarieerde ervaringen voor elke speler. Mijn collega -demo -deelnemer had een heel ander avontuur, die een gecrashte helikopter tegenkwam en een regio gevuld met moordende robots en mutanten. De stompe doelstellingen van het spel zullen misschien niet iedereen aanspreken, maar ze belonen degenen die zijn verkennende aard omarmen. De wazige lijnen tussen zij- en hoofddoelen voegen spanning toe en moedigen spelers aan om hun eigen verhalen in de wereld van de game te maken.
Met mijn handen bebloed uit de chaos die ik veroorzaakte, omarmde ik de volledige Britse modus: cricket vleermuis in de hand, ik ging naar de kroeg om te wachten tot de storm voorbij was. Atomfall belooft een unieke en uitdagende ervaring, een die ik graag verder wil verkennen.
