De blijvende erfenis van Doom is onlosmakelijk verbonden met de ruwe energie van metalmuziek. Een enkele noot van elke doom -soundtrack, een vluchtige glimp van zijn demonische beelden, roept deze connectie onmiddellijk op. De kenmerkende mix van vuur, schedels en helse wezens van de serie weerspiegelen de esthetiek van talloze ijzeren eerste podia. Deze symbiotische relatie tussen de gameplay van Doom en zwaardere muziek is dramatisch geëvolueerd tijdens zijn 30-jarige geschiedenis, met weerspiegeling van de eigen transformaties van het genre. Uit zijn thrash metal origins heeft Doom meerdere metalen subgenres doorkruist, met als hoogtepunt de metalcore woede van *DOOM: The Dark Ages *.
De originele 1993 *DOOM *s soundtrack trok zwaar uit late jaren 80 en vroege jaren 90 metalen reuzen. Co-maker John Romero noemde Pantera en Alice in ketens als belangrijke invloeden, een duidelijke hoorbare aanwezigheid in de score. "Untitled", het nummer voor E3M1: Hell Keep bijvoorbeeld, heeft een riff die opmerkelijk lijkt op Pantera's "Mouth of War".
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
De bredere * doom * -score omarmde thrashetal en herhaalde de geluiden van Metallica en Anthrax. Dit bonzende ritme stuwde spelers door de claustrofobische gangen van Mars, en combineert naadloos demonische ontmoetingen met het hectische tempo van de muziek. Thrash's ruwe energie, de onmiddellijke impact ervan, weerspiegelde de intensiteit van de game met het geweer. De soundtrack van componist Bobby Prince blijft net zo iconisch als de game zelf en legt perfect het ritme van zijn onvergetelijke gunplay vast.
Gedurende meer dan een decennium handhaafden * Doom * en zijn muziek een soortgelijk traject. Toen, in 2004, ontstond het experimentele * Doom 3 *. Deze overlevingshorror-geïnspireerde iteratie nam risico's, sommige succesvoller dan anderen. De controversiële zaklampmonteur, die gelijktijdig schieten voorkomen, bleek antithetisch te zijn voor de * Doom * -ervaring, uiteindelijk verwijderd door modders en een latere heruitgave. *Doom 3 *'s innovatieve geest was echter niet te ontkennen. Het langzamere tempo eiste een nieuw sonisch landschap, waardoor ID -software nieuwe inspiratie zocht.
Chris Vrenna, een voormalig negen inch nagelslid, heeft uiteindelijk de soundtrack met Clint Walsh geholpen. Hun creatie roept de atmosferische intensiteit op van gereedschap *lateralus *, met zijn kronkelende tijdsignaturen en onconventionele soundscape die de sci-fi horror-setting perfect aanvult. Hoewel de overlevingshorrorelementen van *Doom 3 *nu worden gezien als een anomalie binnen de serie, blijft het een bewijs van de bereidheid van ID -software om te experimenteren.
In navolging *Doom 3 *volgde een periode van ontwikkeling onzekerheid. Na het verlaten van een *Call of Duty *-Flueded *Doom 4 *Concept, begon ID-software aan een complete serie revisie. De 2016 * DOOM * Reboot triomfantelijk keerde terug naar het hectische tempo van de franchise. Het gunplay van de game is feilloos gesynchroniseerd met zijn zware metalen score, componist Mick Gordon Layering sub-bas frequenties met witte ruis om een viscerale soundtrack te creëren die zelfs Meshuggah misschien indrukwekkend baszware vindt.
Dienend als een speelbaar Djent -album, * Doom 2016 * verlegde grenzen in zowel gaming als metal. De soundtrack werd legendarisch en overtrof zelfs het origineel in de ogen van veel fans. De uitdaging: hoe volg je een meesterwerk op als "BFG Division"?
Mick Gordon keerde terug voor * Doom Eternal * (2020), maar creatieve verschillen met ID -software resulteerden in een soundtrack die niet helemaal van hem is. Het eindproduct draagt echter onmiskenbaar zijn stempel en evolueert het vorige soundscape met een modernere rand. *Eternal*s soundtrack leunt verder naar Metalcore, het dominante metaalgenre van de late jaren 2010 en begin 2020, hetgeen de opname van platform- en puzzelelementen weerspiegelt.
Hoewel *Doom Eternal *uitstekend is, geef ik persoonlijk de voorkeur aan de ruwe kracht van *Doom 2016 *. Deze voorkeur weerspiegelt mijn genot van het rauwer, minder gepolijste werk van bepaalde metalcore banden. * DOOM: The Dark Ages* neemt een fascinerende positie in. De recente Xbox -ontwikkelaar Direct toonde zijn vernieuwde gevechten, wat een soundtrack suggereert die overeenkomt met de intensiteit.
*De donkere eeuwen*'Langzamer tempo, in tegenstelling tot*Eternal *'s hectische verticaliteit, heeft een Captain America-stijl schild, dat directe confrontatie aanmoedigt. Dit roept het originele *DOOM *'s Corridor-gebaseerde gevechten op, maar op een grotere schaal, met kolossale mechs en brandweerdragen.
Dit vereist een flexibele soundtrack, in staat tot zowel verpletterende zwaarte als lichtere momenten. De gameplay-previews hint naar invloeden van de seismische uitsplitsingen van Knocked Loose en thrash-geïnspireerde elementen die doen denken aan de originele *doom *, zelfs op basis van de lyrische thema's van eerder metaal.
Hoewel de volledige reikwijdte van *de Dark Ages *'gameplay nog te bezien is, lijkt ID -software nog steeds voort te bouwen op de erfenis van de serie en daarbuiten. De opname van mythologische wezens en gigantische mechs breidt de traditionele * doom * formule uit, waarbij de evolutie van het experimenten van moderne metal weerspiegelt. Dit loopt parallel met de creatieve evolutie van modern metaal, van het brengen van de horizon door de opname van elektronische en hiphopelementen tot de verrassende reggaeton-invloeden van Losse.
Dit is een spannende tijd voor zowel zware muziek als * doom * fans. * De donkere eeuwen* belooft uit te blinken in alle gebieden, maar het gevecht zal ongetwijfeld centraal blijven. Als * doom * een metalconcert was, zou de gevecht de headliner zijn en de soundtrack de sfeervolle achtergrond. Hoewel we alleen een glimp hebben opgevangen *DOOM: The Dark Ages *, valt het potentieel niet te ontkennen.
