Marvel vs. Capcom vechtgamecollectie: Arcade Classics ($ 49,99)
Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games steeds groter en beter geworden. Terwijl Marvel Super Heroes zich uitbreidde naar het bredere Marvel-universum, en vervolgens van de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover naar het over-the-top Marvel vs. Capcom, en met Marvel vs. Capcom 2, dat in alle opzichten schandalig was, Capcom bleef de inzet verhogen. Hiermee is de gameserie afgesloten die wordt behandeld in "Marvel vs. Capcom Fighting Game Collection: Arcade Classics", en natuurlijk kun je ook Capcom's uitstekende side-scrolling game "Punisher" als extra bonus krijgen. Een geweldige verzameling spellen.
Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat de Capcom Fighting Games-collectie heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas resulteert dit in slechts één opslagstatus in de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dat is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar het is nog erger als er ook een side-scrolling side-scrolling-game is waarin je waarschijnlijk zelfstandig je voortgang wilt opslaan. Oké. Verder is alles hier zoals je zou verwachten. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.
Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de team-upgame is heel anders en had leuk geweest om erbij te hebben, terwijl de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 veel interessante extra's heeft, waardoor het de beste thuisgame is voor singleplayer-spelers. Beste keuze. Ik zou het niet erg vinden als Capcom ook twee van zijn Super Famicom Marvel-games zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.
Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Game Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van het Capcom-team en het is geweldig om op Switch te spelen.
SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5
Yars stijgt ($29,99)
Ik geef toe dat ik sceptisch ben over deze game sinds de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van "Yars' Revenge". Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward is gespecialiseerd in dit soort games, dus ook hier doet het het goed. De graphics en het geluid zijn goed, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.
WayForward doet ook zijn best om deze game te verbinden met de oude single-screen shooters, die alle eer moeten krijgen. Je speelt vaak levels in de stijl van Yars Revenge, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgebreid achtergrondverhaal. Dit voelt nog steeds als een groot stuk, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar zo vaak worden "herladen". Dit voelt als een spel dat tussen twee doelgroepen zit en weinig overlap heeft, en ik weet niet zeker of dat beter zou zijn dan iets volledig origineels te doen.
Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om een paar dagen in het weekend te spelen, zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)
Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, of naar mijn herinnering aan specifieke afleveringen. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzondere warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet echt wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en dat het past bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.
Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Repta-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.
Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat doen ze! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op de Amerikaanse versie van Super Mario Bros. 2! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.
Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. Baasgevechten zijn ook leuk. Na een tijdje spelen merkte ik ook dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bit-versie op NES-niveau. Beide stijlen spelen hoe dan ook soepel en hebben hun voordelen. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.
Rugrats: Adventures in Gameland is beter dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Zeker, een beetje kort en licht, maar de moeite waard om te spelen voor zowel platformgames als fans van Rugrats.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
